تأثیر فعالیت بدنی هوازی ۸ هفته ای بر قندخون، درصد چربی بدن, حداکثر اکسیژن مصرفی و عوامل خطرزای بیماری های قلبی ـ عروقی در بیماران مرد دیابتی نوع ۱

مقدمه: انجام فعالیت بدنی مناسب برای بیماران دیابتی نوع 1 دارای فواید زیادی است ولی آشنایی کم با نوع و شدت ورزش و نیز ترس از بروز عوارضی مانند افت قند خون سبب محدودیت شرکت آن ها در فعالیت های ورزشی می شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی هوازی 8 هفته ای بر قندخون، درصد چربی بدن, حداکثر اکسیژن مصرفی و عوامل خطرزای بیماری های قلبی ـ عروقی در بیماران مرد دیابتی نوع 1 بود. مواد و روش ها: 20 نفر از بیماران مرد دیابتی نوع 1، 15 تا 25 ساله به صورت هدفمند انتخاب شده، در یک برنامه ی منظم ورزشی شرکت کردند. برنامه ی تمرینی شامل 45 تا 60 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 80- 60 درصد ضربان قلب ذخیره سه بار در هفته بود. پیش و پس از 8 هفته فعالیت بدنی هوازی منظم از آزمودنی ها نمونه ی خونی گرفته شد. درصد چربی بدن و حداکثر اکسی‍ژ‍ن مصرفی محاسبه شد. یافته ها: پس از 8 هفته فعالیت بدنی منظم تغییر معنی داری در قندخون ناشتا، کلسترول تام، hdl-c ، ldl-c و bmi مشاهده نشد. اما تغییر معنی داری در تری گلیسرید، درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی و حداکثر اکسیژن مصرفی بیماران مرد دیابتی نوع 1 به وجود آمد (05/0p<). نتیجه گیری: فعالیت بدنی هوازی 8 هفته ای بر تری گلیسرید، درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی و vo2max بیماران دیابتی نوع اول تأثیر مثبت دارد و بر قندخون ناشتا، کلسترول تام، hdl-c ، ldl-c و bmi بی تأثیر یا کم تأثیر است که با ادامه ی فعالیت های بدنی ممکن است این تأثیرات بارزتر شود.